No-gi vs submission wrestling klinkt als één en hetzelfde, maar de verschillen in regels, gripspel en tempo sturen je hele grappling. Ontdek wat je vandaag moet trainen om beter te presteren in roll, toernooi of MMA.
Bij het kiezen van no-gi vs submission wrestling draait het niet om smaak, maar om regels, doelstellingen en tempo. Dat beïnvloedt je gripspel, takedowns en submissions. In de academy merk je het meteen: andere instap, andere reacties, ander risico. Hieronder vind je wat er nu echt toe doet, zodat je gericht traint en slimmer kiest per event.
Regels En Scores Die Je Game Bepalen
No-gi BJJ draait meestal om een puntsysteem met nadruk op posities als guard pass, mount en back control. Submission wrestling is meer een paraplu: van ADCC-stijl met een puntenfase tot submission-only formats met EBI-overtime. Die regels sturen letterlijk je tactiek, tempo en risicobereidheid. Het punt is: bij no-gi vs submission wrestling kies je niet alleen een stijl, je kiest een wedstrijdlogica die je hele game kleurt.
Bij klassieke no-gi (denk IBJJF of Grappling Industries) scoor je voor een takedown, sweep, guard pass, mount en back control. Voordeel- en strafregels kunnen per toernooi verschillen, dus check altijd de bulletin. Een pass met drie seconden controle is punten; half afmaken zonder controle is niets. Dat klinkt streng, maar dat is wel handig als je een controle-gebaseerde topgame traint. Eerlijk gezegd zie je in Nederland op veel no-gi events dat dominante grips, topdruk en vroeg scoren de doorslag geven.
ADCC werkt anders: vaak een eerste fase zonder punten en daarna pas het scorebord aan. Guard pull kan in de puntenfase bestraft worden, terugkomen naar boven levert waardering op, en takedowns met duidelijke controle tellen zwaar. Dat betekent dat je openingsplan en shotselectie echt veranderen. In de no-points periode kun je scherper jagen op leg locks of een scramble forceren, zonder het risico om direct achter te staan. Zodra punten lopen, wordt handhaving van top en het voorkomen van reversals prioriteit. Als ik het me goed herinner is dat precies waar veel European Trials-wedstrijden op worden beslist.
Submission-only is weer een ander beest. Geen punten, alleen de finish. In EBI-achtige formats komt er overtime met startposities zoals back control of spiderweb, waarbij ride time of snelste escape kan beslissen. Voor zover ik weet is de implicatie duidelijk: tempo hoog houden, constant aanvallen en energie managen richting een sterke OT-positie. Je ziet vaker risicovollere entries naar ashi en 50/50 omdat een mislukte poging je niet automatisch op achterstand zet op het scorebord, maar neem het van mij niet aan—bekijk je eigen game eerlijk.
Wat Dit Betekent In De Praktijk
- No-gi BJJ Puntendruk en controle. Vroege guard pass en stevige topdruk worden beloond.
- Submission wrestling Meer ruimte voor leg locks en scramble-heavy transities; in submission-only telt alleen de finish.
- Puntenmomenten ADCC kent vaak een eerste no-points periode. Dat verandert je openingsplan en shotselectie.
In ons geval, als je op zondag open mat rolt en doordeweeks wedstrijdgerichte rondes draait, wissel dan expliciet de regelset per ronde. Twee rondes IBJJF-mindset: scoren, vastzetten, resetten. Daarna een ADCC-blok: no-points jagen op entries, dan switchen naar control once points start. Sluit af met submission-only: keten aanvallen, accepteren dat je soms door een scramble heen moet. Ik ben er niet 100% zeker van maar ik denk dat deze periodisering veel Nederlandse teams richting NK Grappling en Europese trials gebruiken.
Fouten Die Je Wilt Vermijden
- Trainen op één regelset en verwachten dat het overal werkt.
- Te laat schakelen van points-mindset naar submission-only tempo.
- Onbekend zijn met reaping en heel hook regels per event.
Een laatste detail dat vaak vergeten wordt: strafpunten en stalling calls. In puntentoernooien kun je een voorsprong vergooien door passief over te komen; in submission-only ziet diezelfde houding eruit als “rusten voor de volgende aanval”, maar dat is weer een ander verhaal. Straks duiken we in Gripspel En Techniek Zonder Gi, want regels zijn één ding, maar je controle- en framingspel bepaalt of je plan op de mat landt, echt waar.
Gripspel En Techniek Zonder Gi
Zonder stof verdwijnen mouw- en kraaggrips. Je hele controle verandert: frames, head position en underhooks worden je ankers. Denk aan sterke collar ties, pummelen voor inside position en twee handen die constant vechten om pols- en handcontrol. Eerlijk gezegd voelt no-gi soms als judo in de douche: frictie is laag, timing en structuur zijn alles. Snap downs, bodylocks, arm drags en 2-on-1 komen ineens vooraan in je combinatieboek. Het punt is: je hoofd wordt een wapen (druklijn, kinpositie), je schouders sluiten ruimte, en je heupen beslissen of iemand je kan entanglen of niet. Hoe vaak schuift een polsgrip niet net weg door zweet? Dan wint de speler met de betere head position en heuproute.
Vanuit stand-up merk je direct het verschil tussen no-gi vs submission wrestling. In submission wrestling is de keten vaak: handfighting naar front headlock, naar guillotine of rugaanval; in no-gi BJJ op de club zie ik meer gecontroleerde entries naar bodylock of single leg tegen de kooi van de mat, om daarna te passen. Ik ben er niet 100% zeker van maar ik denk dat dit ook komt door hoe we in Nederland trainen: veel positiespel in de basislessen, en dan vrij sparren waar je die onderhooks echt moet afdwingen.
Topspel Dat Goed Vertaalt
- Bodylock pass met heupcontrole en crossface.
- Float passing en knee cut met anti-entanglement handplaatsing.
- Chest-to-chest druk om inversions te dempen.
Als ik het me goed herinner was het een seminar in Utrecht waar werd benadrukt dat je knieën “kleven” tijdens float passing, terwijl je handen de enkels scheiden om outside ashi te voorkomen. Dat is wel handig: één hand blokt de near-side enkel, de andere veegt de knielijn weg, en je hoofd verankert op borst of kaaklijn. De knee cut zonder gi vraagt een laag zwaartepunt en constant wisselen tussen underhook en crossface, anders rol je zo een saddle in. Bij bodylock passingen is het details, zoiets als je eigen heup op de heupkam pinnen vóór je-links-rechts stap. Chest-to-chest is geen romantiek; het is rib-op-rib om inversions te doven en je weight te laten reizen in plaats van te plakken.
Guardkeuzes Die Scoren
- K guard naar inside heel hook entries wanneer toegestaan.
- Butterfly lifts naar front headlock of leg entanglements.
- Reverse de la riva zonder lapels, dus meer heup- en enkelcontrole.
Shin-to-shin en butterfly zijn in no-gi een soort Zwitsers zakmes. Je krijgt makkelijk kazushi, je bouwt direct naar 2-on-1, en je houdt de afstand kort genoeg om niet weg te glijden. K guard opent de deur voor inside entries, maar ook voor rugpakkers als iemand zijn knie hard buiten trekt. Voor zover ik weet leunt submission wrestling sterker op front headlock-koppelingen vanuit butterfly: lift, snap, aanvallen. In RDLR zonder lapels win je met enkellijn, heupsturing en een actieve free hand die constant de near-side arm weegt. Nou, vergeet niet: leg entanglements vragen timing en tapcultuur, maar dat komt zo meteen uitgebreider terug, maar neem het van mij niet aan — kijk straks naar de veiligheidsaccenten en bouw het rustig op.
Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar een harde 2-on-1 naar arm drag blijft goud, echt waar. En als iets glibberig wordt, wissel naar head position, onderhook terugwinnen, en je keten blijft draaien.
Leg Locks Veiligheid En Doelgericht Trainen
Als je switcht tussen no-gi BJJ op punten en submission wrestling merk je het direct: wat je met je benen mag doen, bepaalt je hele game. In veel no-gi BJJ-formaten zijn heel hooks en reaping beperkt of pas op hoger niveau opengezet; submission wrestling laat ze vaak toe. Het punt is: dat verandert niet alleen je afmakers, maar ook je instaplogica, hoe je de knielijn bewaakt en welke risico’s je überhaupt neemt. Eerlijk gezegd plan ik mijn week daarop, want een DQ op reaping is zonde, echt waar.
Voor zover ik weet is de veiligste aanpak om je leg game per regelset te kaderen. In no-gi BJJ gebruik ik ashi vaak als controle en sweepdreiging: buiten ashi naar komen boven of rugpakken als de hiel verstopt is. In submission wrestling ga ik door in ketens: outside ashi naar cross ashi (inside sankaku), backside 50/50 en terug als de knielijn glipt. Wil je in submission wrestling de leg game in zonder solide ontsnappingen? Dat lijkt me vragen om problemen. Label je rondes, dat is wel handig: groen voor enkel locks/toe holds, rood voor vol leg lock-spectrum inclusief heel hooks en reaping.
Trainingsaccenten
- In- en uitstappen uit single en cross ashi met gecontroleerde druk.
- Preemptive handfighting op de hiel en knielijnmanagement.
- Overgangen van leg entanglement naar back takes als de finish niet direct komt.
Ik wissel lange, rustige reps met korte, scherpe sprints. Drie minuten starten in single ashi, partner verdedigt de knielijn met twee regels: verstopte hiel en heup weg; aanvaller werkt naar voorwaartse druk of back exposure. Daarna draaien we de rollen om en beperken we de aanvaller tot één richting: of knielijn breken of ruggreep, niet beide. Klinkt strikt, maar je leert clean keuzes maken. Als ik het me goed herinner stond ik op een lokale open mat tegenover iemand die alles met brute kracht probeerde; met strakke handfighting op de hiel won ik puur op controle, maar dat is weer een ander verhaal.
Safety First
- Spreek tap-cultuur en escalatie van druk af met je trainingpartners.
- Leer het verschil tussen pain en structurele dreiging in de enkel/knie.
- Gebruik progressies, niet meteen full-speed heel hook wars.
Ik ben er niet 100% zeker van maar ik denk dat de meeste blessures vallen bij late taps en onduidelijke cues. Dus: countdown-druk (3-2-1) naar finish, nooit verrassingsknallen. Bespreek ook de anatomie: een straight ankle lock is vaak pain, een inside heel hook geeft rotatie op kruisbanden en meniscus. Stop eerder dan je ego wil. Defensief leer ik eerst knielijnvrij krijgen, pummel met de vrije voet en dan pas handvechten; pas daarna roll-out opties, zeker als reaping is toegestaan. In ons geval werkt het goed om weekblokken te draaien: één blok alleen buiten ashi en toe holds, volgende blok volledige entanglements inclusief reaping, maar wel onder toezicht.
Deze keuzes in leg lock-regie kleuren straks je tempo en energieverdeling: ketens jagen in submission wrestling vraagt andere motor dan gecontroleerd scoren in no-gi punten. Zo simpel is het.
Tactiek Tempo En Conditionering
Submission wrestling kan scramble-zwaarder zijn, zeker in no-points of submission-only. No-gi BJJ op punten beloont controlecycli en risico-averse keuzes zodra je voorstaat. Dat vraagt andere energieverdeling en time management.
Het punt is: tempo is geen stijlkeuze, het is een gevolg van regels. In no-gi op punten kun je micro-rusten in half guard met crossface/underhook en drie ademhalingen plannen voor je volgende passpoging. In submission wrestling moet je vaak dreiging stapelen, anders rollen tegenstanders letterlijk uit je grijpen en resetten ze naar staand. Eerlijk gezegd merk ik dat de nek en de heupen zwaarder worden belast in scramble-heavy formats; als ik het me goed herinner had ik na een submission-only toernooi twee dagen een pomp in mijn erectoren, zoiets als na worstelen. Voor zover ik weet verschuift de energiebehoefte van isometrische controle naar herhaalde explosies en re-entries. Dat betekent ook dat je besluitvorming sneller moet, want windows sluiten sneller zonder gi-grips.
Scoreboard pressure verandert je keuzes: voorstaan betekent consolideren; achterstaan betekent forceren.
Gameplanning Per Format
- No-gi puntenformat Snel naar een dominante positie, daarna gecontroleerd uitbouwen en risico beperken.
- Submission-only Constante aanvalsdreiging, ketens van entries en bereidheid tot herhaalde scrambles.
- ADCC-stijl Bewust van de no-points fase, openingsvolume en takedownkeuze daarop afstemmen.
Concreet: in no-gi op punten kies ik vaak voor een high-crotch naar bodylock finisher, daarna half guard smash naar side control, en pas ik mijn tempo aan de scheids aan die “activity” wil zien zonder domme risico’s. In submission-only zet ik liever front headlock ketens op (snap-down, go-behind, guillotine/kaan choke dreiging) en ben ik oké met een reset als ik mijn grip kwijt ben, zolang ik meteen kan re-shooten. ADCC-stijl vraagt nog iets extra’s: randbewustzijn en mat-returns, want die tellen mentaal zwaar mee. Ik ben er niet 100% zeker van maar ik denk dat guard pull in de puntenfase bestraft wordt, dus plan je entries met pummeling, inside ties en arm drags in plaats van te zitten. Wil je elke scramble meepakken of kies je voor ademruimte? Dat bepaalt je openingsvolgorde en zelfs je warming-up.
Conditionering Die Verschil Maakt
- Alactic repeats voor korte, explosieve scrambles.
- Isometrische nek- en gripkracht zonder gi-grips, focus op pummeling.
- Tempo-intervallen die de wisseling tussen controle en uitbarstingen simuleren.
Alactic repeats: 8–12 herhalingen van 7–10 seconden maximale handfighting/shots, gevolgd door 50–60 seconden wandelen of lichte pummeling. Twee tot drie blokken, nou, dat is al pittig. Isometrie: 3×30–45 seconden front headlock hold met partner die probeert te cirkelen, plus 3×20 seconden bodylock squeeze tegen een dummy of riem. Pummeling-sets met doelstellingen werken goed: 90 seconden voor inside control, daarna direct 10 seconden explosie naar snap-down. Tempo-intervallen op de mat: 2 minuten “controle” (top half met druk, adem laag), 30 seconden “uitbarsting” (pass/switch/back take), herhaal 4–6 keer. Het lijkt me slim om RPE te noteren en ademhaling via neus te checken; dat is wel handig om je pacing te kalibreren per format. En mix staande ronden in, want no-gi vs submission wrestling draait ook om wie na minuut 7 nog durft te reshooten, echt waar.
Als je dit koppelt aan je week, plan dan één dag scramble-volume en één dag controle-volume. De rest bouw je rondom techniekblokken die passen bij jouw event, maar dat is weer een ander verhaal.
FAQ En Langere Zoekvragen Voor No-gi Vs Submission Wrestling
Veelgestelde vragen en zoekvarianten die je keuze en training verduidelijken.
Wat is het verschil tussen no-gi en submission wrestling
No-gi BJJ draait vaak om IBJJF-achtige punten en beltgebonden lijsten (al verschilt dat per organisatie). Submission wrestling varieert: ADCC-stijl met een no-points openingsfase, submission-only of EBI-overtime. Het punt is dat permissies voor heel hooks, reaping en overtime je hele game veranderen, van entries tot guards.
Wat is beter no-gi of submission wrestling voor MMA
Eerlijk gezegd: voor MMA sluit submission wrestling vaak beter aan door nadruk op takedowns, scrambles en handfighting tegen de kooi. No-gi BJJ geeft je weer supersterke positiecontrole en finishes vanuit back/side control. Kies wat jouw MMA-plan nodig heeft: meer wrestle-up en front headlock-systemen, of gecontroleerde chains naar de rug.
No-gi vs submission wrestling regels uitgelegd
Check altijd het event; als ik het me goed herinner verschillen zelfs lokale toernooien.
- Leg locks: zijn heel hooks legaal? Reaping toegestaan?
- Puntenfase: ADCC heeft eerst geen punten; IBJJF telt direct.
- Overtime: EBI-sets met rug/spiderweb starten vragen andere drills.
No-gi vs submission wrestling voor beginners
Begin met frames, underhooks, hip escapes en back/side control ontsnappingen. Ik ben er niet 100% zeker van maar ik denk dat vroeg focussen op knielijnbehoud je later veel ellende scheelt. Voeg systematisch leg lock-structuur toe als je basisescapes zitten.
No-gi vs submission wrestling kleding en gripkeuze
Rashguard en shorts in beide; geen lapels, dus je “grips” zijn head position, handfighting en heupcontrole. Dat is wel handig om elke ronde expliciet te trainen: pummeling, wrist control, en shoulder line breken.
Beste takedowns voor no-gi vs submission wrestling
Snap down naar front headlock, solide single legs (knee tap, run-the-pipe), en bodylock finishes scoren hoog. Kies entries die minder blootstellen aan guillotines en leg entanglements; het lijkt me slim om je hoofdpositie en postuur eerst waterdicht te maken.
Leg locks in no-gi vs submission wrestling veilig trainen
Spreek tempo af, tap duidelijk, stop bij een heel slip. Werk in deze volgorde: herkenning → defensie → ontsnapping → controle → finish. Eerst de knielijn, dan pas je arch. Maar neem het van mij niet aan; test het met je coach.
ADCC-stijl verschillen met no-gi BJJ
ADCC heeft een no-points start, ruimer leg lock-pakket en meer nadruk op takedowns en randmanagement. Slams om uit submissions te ontsnappen kunnen toegestaan zijn, zoiets als “protect yourself at all times” – maar dat is weer een ander verhaal.
No-gi vs submission wrestling strategie op punten of submission-only
Puntenformat beloont gecontroleerde vooruitgang en herkoppelen van posities. Submission-only beloont ketenaanvallen en risico-acceptatie met entanglements. In ons geval merk je het meteen aan je rondes: of je stabiliseert, of je jaagt.
Welke guard werkt beter in no-gi vs submission wrestling
Butterfly, K guard en seated half guard werken top zonder gi-grips. Voor events met heel hooks is inside position cruciaal; ik denk dat shin-to-shin en wrestle-up varianten dan veilig en effectief blijven.
- Beste no-gi vs submission wrestling regels voor beginners
- ADCC vs IBJJF no-gi: wat mag qua leg locks
- Welke takedowns zijn veilig tegen guillotine in no-gi
- Welke guard in submission-only met heel hooks
- Front headlock systeem opbouwen voor ADCC-stijl
- EBI-overtime training: rug en spiderweb prioriteiten
Wie scherp wil kiezen tussen no-gi en submission wrestling kijkt verder dan kleding. Regels sturen gedrag, en gedrag bepaalt je game. Train je voor punten en posities of voor pure submissiedruk met meer leg lock-variatie? Stem je techniek, tempo en conditionering af op het format waarin je wilt winnen. Simpel gezegd: pas je plan aan de regels aan. De feiten spreken voor zich.
